Του Ονασαγόρα
Τώρα θυμήθηκε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος ότι ο Αναστασιάδης του είχε μιλήσει και αυτού για λύση χαλαρής ομοσπονδίας και η εικόνα που ο ίδιος σχημάτισε «είναι ότι όσα έχει κατά νου προσομοιάζουν με λύση συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας». Ύστερα από το σφυροκόπημα του ΑΚΕΛ κατά του Αναστασιάδη τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια, ότι προωθεί τη λύση δύο κρατών, ο Νικόλας Παπαδόπουλος μόλις χθες θυμήθηκε, ενώ μάλιστα μιλούσε σε τηλεδιάσκεψη εφ’ όλης της ύλης, ότι ο Πρόεδρος του είχε μιλήσει και αυτού για χαλαρή ομοσπονδία - εννοώντας όμως ότι του μιλούσε για λύση συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας. Ανησύχησε μάλιστα αν αυτά που o Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε στον ίδιο, τα είπε και σε Τούρκους και σε Τ/κ, ενδεχομένως εύλογα να έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Πρόεδρος είναι διατεθειμένος να συζητήσει λύση συνομοσπονδίας.
Εδώ με τους δικούς μας δεν μπορεί να συνεννοηθεί, ο ίδιος υποστηρίζει ότι μιλά για αποκεντρωμένη ή χαλαρή ομοσπονδία και άλλοι του αντιτάσσουν ότι μιλά για συνομοσπονδία και για δύο κράτη…
Πάντως όταν ο Παπαδόπουλος ρωτήθηκε τι του είπε ακριβώς ο Πρόεδρος, απάντησε: «για χαλαρή ομοσπονδία, να περιοριστούν οι αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης». Πρόσθεσε ότι όταν ρωτήθηκε ο Πρόεδρος «από τα συμφραζόμενα του βγαίνει (ότι μιλά) για συνεργασία δύο κρατών σε πολύ περιορισμένα πράγματα». Συνέχισε λέγοντας ότι δεν μπορεί να μιλά εκ μέρους του. Προχώρησε όμως ακόμα πιο κάτω και εξέφρασε, τώρα (όχι προχθές ή πριν από δύο ή τρία χρόνια) τους φόβους του ότι δημιουργήθηκε η εικόνα ότι ο Πρόεδρος είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τη βάση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και να πάει σε κάτι άλλο, σε συνεργασία δύο κρατών και δεν είναι τυχαίο ότι και ο Τατάρ αυτό προβάλλει».
Δηλαδή περίμενε ο Τατάρ ή ο Τσαβούσογλου ή ο Ερντογάν τον Αναστασιάδη για να προβάλλουν τη λύση δύο κρατών;
Εγώ πάντως θυμάμαι ότι στις 6 Νοεμβρίου 2018 ο Αναστασιάδης με διάγγελμά του μίλησε για την πρόταση αποκεντρωμένης ομοσπονδίας που υπέβαλε στο Εθνικό Συμβούλιο σαν τροφή προς σκέψη. Διευκρίνισε μάλιστα δημόσια, ότι η αποκέντρωση εξουσιών που προτείνει «αφορούν την καθ’ ημέραν ζωή των πολιτών ή και όσων άλλων δεν θα επέτρεπαν την αμφισβήτηση: (α) Της μιας και μόνης διεθνούς προσωπικότητας, κυριαρχίας και ιθαγένειας του Κράτους, (β) Της ενότητας εδάφους, λαού, οικονομίας και φυσικού πλούτου, (γ) Της άμυνας και ασφάλειας, αλλά και φύλαξης των συνόρων του Ομοσπονδιακού Κράτους, (δ) Την αποκλειστική και αποτελεσματική εκπροσώπηση και συμμετοχή του Ομοσπονδιακού Κράτους στην Ε.Ε., τον ΟΗΕ και τους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς και (ε) Και τις όποιες άλλες εξουσίες κριθούν ως απολύτως αναγκαίες.
Εξήγησε τότε ότι η πρότασή του «αποσκοπεί στη μεγαλύτερη διοικητική αυτονομία των δύο πολιτειών, κάτω από τους όρους που έχουν προαναφερθεί, με εξισορροπιστικό αντιστάθμισμα η θετική ψήφος των Τουρκοκυπρίων να ασκείται μόνο εκεί και όπου η όποια απόφαση εκτελεστικού οργάνου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και νοουμένου, βεβαίως, ότι θα θεσμοθετηθεί και αποτελεσματικός μηχανισμός επίλυσης τυχόν αναφυομένων διαφορών». Κάτι που όπως είχε εξηγήσει συνάδει απόλυτα με την αναφορά του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών για ρύθμιση της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τουρκοκυπρίων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την εύρυθμη λειτουργία του Κράτους».
Τα όσα ανέφερε τότε ο Αναστασιάδης απαντώντας κυρίως στο ΑΚΕΛ, ήταν ξεκάθαρα και δεν βγήκε ο Νικόλας Παπαδόπουλος να του υποδείξει ότι αυτού άλλα του είχε πει.
Η απορία που γεννάται είναι εάν οι δικοί μας πολιτικοί δεν αντιλαμβάνονται σωστά αυτά που τους λέει ο Αναστασιάδης ή αν τα καταλαβαίνουν αλλά προσθέτουν και τα δικά τους. Ιδιαίτερα σε μια άγρια προεκλογική περίοδο που ζητάει αίμα. Άλλη μια απορία είναι τι τελικά οι επικριτές του Αναστασιάδη λένε σε δικούς μας και ξένους ότι κατάλαβαν από όσα τους είπε. Ιδιαίτερα τόσα χρόνια μετά, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές και λίγο πριν από την πενταμερή.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
